Gedichten

Wattman

De bestuurder van de kleine tram zeven
toeft tussen aards bestaan en eeuwigheid,
wil, terwijl hij zijn laatste einden rijdt,
nog even in deze wereld leven.

Daarbij kan het voertuig springen en zweven,
maakt bij wonderkracht een reis naar de oertijd,
aanschouwt daarna geschiedenis der mensheid.
De voerder mag zich aan de Hemel geven.

Druk wordt de verdwenen grijsaard gezocht
door Suskes en Wiskes oog, als scherpe zeis.
Ze vinden hem na een lange speurtocht.

Het afscheid heeft een blij vragende wijs:
ineens blaast sterke, zegenrijke tocht
de man en diens wagen naar het Paradijs.






Han Messie

gedicht door: Han Messie

Tweeten