Gedichten

Aan het strandje van een Fries meer

De speelwei davert
vol opgewonden kreten,
barbaars lijkend, woest;
de nabije wildernis
is tam en ingetogen.

Een ieder luiert
in het slaapverwekkende gras,
waarin geuren zweven,
proeft de strelende mildheid
van neergaande zonneschijn.

Rustig vaart een boot
enigszins zigzaggend voort,
vermijdt ondiepte,
volgt de welwillende geulen,
die zijn voornemen toestaan.







Han Messie

gedicht door: Han Messie

Tweeten