Gedichten

Kampvuurrood

zacht
verdwaalde
het laatste
kampvuurrood

nog klonk
de droge tik
van een tak
wolkte

vettig geel licht
opkleurend
naar de wind
het had gesmaakt

was eerst verdiend
in een honger krijgend
gevoel door de
exotische specerijen

in het natuurlijk garen
nam ieder zijn deel
elkaar bedankend
voor net iets teveel

het oogstfeest
dat later de vaten
deelt heeft een warme
saamhorigheid gegeven

voor deze
leefgemeenschap
op de randje van het
moeilijke woestijnleven


wil melker

gedicht door: wil melker

Tweeten