Gedichten

Slechts één gebaar

Tegenover de Heer zich schuldig voelen
mag de toegangspoort tot edel werk zijn.
Wat voorspelt je wachtende zielenpijn?
Voorwaarts naar plots opdoemende doelen!

Voornemens geuren als smakelijk festijn.
Toch begint het brein vragend te woelen,
snakt naar schone, verkwikkende poelen
in de dorre treitergrage woestijn.

Teneinde het hoofd met hernieuwde moed
opheffen vol bewust, levend berouw
is wat Gods ruime rechtspraak aanschouwen doet.

Zijn genade: eeuwig glanzende dauw,
die zich neerlegt in 't menselijke gemoed,
opbeurt tot eenvoudige bescheiden trouw.








Han Messie

gedicht door: Han Messie

Tweeten