Gedichten

Frivolig los

zij dartelden
lichtvoetig op
het zachte mos
vleugels veelal
opgevouwen
en toch zo af en toe
heel even
frivolig los

ze speelden met
de stofjes in de
zonnestralen die
kierden tussen de
machtige stammen
van eeuwenoude
breed uitgegroeide
eikenbomen

wat klein publiek
zat ademloos
kijkend onder grote
bladeren te genieten
van vol uit dansende
elven op het vrolijke
geluid van fraai
fluitende vogels

pas toen de schemering
had ingezet rust en bedje
lokten werd het stiller
op de maanverlichte
open plek waar nachtdieren
hun ogen openden om
elven net als mensen een
goede nacht te wensen

wil melker

gedicht door: wil melker

Tweeten