Gedichten

Een stil gebed

ik heb mijn
geest geleegd
benauwende
gedachten
verdrongen
naar verder dan
de afgrond waarin
zij ooit begonnen

verf en penselen
klaar gezet even
een stil gebed om
aan de ziel te geven
die ik wil wekken
om haar met liefde
en creatieve kracht
te begiftigen

zacht streelt
pigment het
maagdelijk doek
waar de bloem
in fijn lentegroen
bloeiend zijn
zongerichte
vorm krijgt

net als fruit
dat heerlijk
oogt in kleurige
en aantrekkelijke
smaken en zich
zo etaleert aan de
ziel van de hongerig
geraakte toeschouwer

wil melker
[b][b][/b][/b]

gedicht door: wil melker

Tweeten