Gedichten

Het donkerde

het donkerde meer
dan me lief was
in de klamme kou
met flarden mist
tussen de bomen

ze raakten mij
met lange vingers
van de grond kroop
het vocht lanzaam op
en vergezelde mij

zo ook de anderen
die mij al eerder
hadden verlaten maar
die altijd rond deze
dagen hier waren

om even aandacht
te vragen ookal waren
zij ons al jaren voorgegaan
toch bleef de herinnering
aan samen bestaan

lopend langs de beek
gaf ieder even acte de
presence en nog was
het niet druk we hadden
nog een stukje wal te gaan

voordat we met de voeten
het water konden begroeten
dat die nat werden
zal ook echt niemand deren
op water lopen is te leren

wil melker

gedicht door: wil melker

Tweeten