Gedichten

Afgelopen

In mijn droom liep ik
in een wildernis.
Het was er modderig en kil.
Stenen bedekt met mos,
ze lagen er roerloos en stil.

Er was een werkman met een spa.
Ik sprak hem aan: “Er is hier een pad,
vroeger wandelde ik daar met mijn man.”
Hij zei: “ik weet het niet, ik denk niet dat het kan.”

Er was een heuveltje,
Ik klom er moeizaam tegen op.
En ja hoor, daar was mijn pad,
Beneden in het dal.
Mensen liepen er zonder tal.
Ik keek, en zocht mijn man.
Ik zag hem niet.

Hij was natuurlijk
helemaal naar het eind gelopen.
Te ver om terug te gaan.
Teleurgesteld blijf ik maar hopen…
Wat is die droom raar afgelopen.

Antje.

Afscheids gedicht door: Antje.

Tweeten