Gedichten

80 jaar dierenpark Emmen

Het zal gaan vliegen met de tijd
en met het beste Beatles lied
Het was het grote klokkenspel
op het plein van allemaal
die de sfeer verried

Kleine kinderen, grote daden
met ons allen zij aan zij
Papa dacht weer heel krampachtig
aan de jaren tachtig
En verder schoof de rij

Het was gevoel, puur gevoel
Op de foto vaak zo fijn
De tijd is nu vergeeld
maar wat hem nu zo streelt
is dat hij thuis mocht zijn

Al het nemen, al het geven
alle stenen in het park
Alle banken bij het ijs
oude beelden zwart en grijs
Het mocht van hem wel leven

En het sterven en geboren
dat zijn eigen leven leid
Het was in evenwicht
altijd peis en vree
En liefde werd verspreid

Papa dankt, papa denkt
was mijn zoon maar net zo oud
Dan kon hij met eigen ogen zien
dat hij altijd werd vertrouwd
dat papa werd verwend

Laat het straks rustig zijn
Ontzettend rustig zijn
Een plek met behoud
van haar gezicht

Het verhaal dat gaat sluiten
maar het boek gaat nog niet dicht.

© Alex Boelens

Actualiteits gedicht door: Alex Boelens

Tweeten