Gedichten

Lawaai

Vanmorgen vroeg nog, rijkelijk ontzet
had ik het liefst het geluid uitgezet
Ik werd er getergd door een straatlawaai
Ik gaf de veroorzaker liefst een oplawaai!
Er was geen ontsnappen meer aan Zelfs met
metersdikke muren kon je dít niet doorstaan.

Ik houd erg van mijn rust en neem nu maar de wijk
Het klonk als een compleet symfonie-orkest tegelijk
En dan wel met de muziek waarvan ik toch
in het geheel echt dus niet van geniet
Wat een ongelooflijke herrie kwam in het verschiet

Het zou toch niet moeten mogen zo
langdurig een verstoorde stilte
In mij ontstaat nu nog meer kilte
naar degenen die dit veroorzaken
Zou stroom uitzetten hen wellicht kunnen raken?

Ik bemerk nu zelf mijn bloeddorstige gedachten
en je kunt erop wachten: ik verlaat maar mijn huis
Ik wil de narigheid even elders maar vergeten
en hopelijk kom ik dan weer in rust weer thuis!

Dakoyria 2015

Actualiteits gedicht door: Dakoyria

Tweeten