- Afscheids gedichten
- Dieren gedichten
- Haiku gedichten
- Liefdesverdriet gedichten
- Werk gedichten
- Actualiteits gedichten
- Beterschaps gedichten
- Christelijke gedichten
- Engelse gedichten
- Geboorte gedichten
- Huwelijks gedichten
- Kinder gedichten
- Levens gedichten
- Liefdes gedichten
- Moederdag gedichten
- Natuur gedichten
- Overige gedichten
- Overlijdens gedichten
- Paas gedichten
- School gedichten
- Sport gedichten
- Spreuken gedichten
- Verdriet gedichten
- Verjaardags gedichten
- Vriendschaps gedichten
- Vrolijke gedichten
- Ziekte gedichten
- Bekijk alle categorieën
Twijgen worden mens
weggevaagde beelden strepen
zicht voort door mist en dauw, het
verglaasde weten kauwt aan de jonge
ent die zich veilig voelde in de luwte
van het begin
stakende takken zonder blad schrapen
met lange halen het vernis van de wind, de kou
zal in zijn honger blijven zoals de schaduw
van de verdwenen pas
niets zal de tijd doorstaan in weggelaten woorden
er rest nog wat tapijt van het nooit geoogst respect
twijgen worden mens en de vrucht verstilt
wanneer er wordt gemaaid, zal ik sterven
in het wieden van het gras, me glazuren
omwille van het lege glas?
neen, het doodgaan is geen pace in het
netwerk van verlangens het is de kunst
te hoeden met de tijd die ons nog rest
Totale waardering: 7 (3 stemmen)
gedichten over tijd
gedichten over leven
gedichten over vergankelijkheid
Heb jij genoten van het Twijgen worden mens gedicht? Help ons mee!
Bekijk en beoordeel gedichten. Registreer jezelf en voeg zelf een gedicht toe!
Reacties op gedicht 'Twijgen worden mens'
Reactie plaatsen
Nog makkelijker en eenvoudiger reageren? Meld je snel aan!
Gerelateerde gedichten | |
› Morgenster | |
› Winterleven | |
› Christen zoekt Christin | |
› Vallende ster | |
› Mijn liefste | |
› Boomverdriet | |
› Coming out | |
› Slingertijd | |
› Kracht van bomen | |
› Vlinder |