Gedichten

Verankeren met angst

wij hebben te vaak
naar elkaar gekeken
goedkeurend met
de vingers geknipt

als trouwe volgers
hebben wij vergeten
om zelf te leven en
jaren hun stroop gelikt

wij deinden mee
in politieke golven
hand in hand om
hen samen te volgen

tot het eerste bestand
en de muren verschenen
die de maatschappij
in isoleercellen deelden

op stormachtige avonden
hoor je ons loeien
als robots ons boeien
en verankeren met angst

opgeborgen en
aan de ketting gelegd
in een leven zonder zorgen
met een gespreid bed

toch gaan wij ooit
ontsnappen er zijn al
wolven onder ons die
in schaapskleren wachten


wil melker

Actualiteits gedicht door: wil melker

Tweeten