Gedichten

De nieuwe dag

De nieuwe dag

Ik heb mezelf weer losgezongen,
vanmorgen in de kerk,
het orgel strooide klanken rond vanuit het volle werk,
mijn geest vervloog, de nieuwe week is rijk begonnen.

De predikant was als vanouds, vol vuur
en ik verlies mij in dit kostelijk verheven uur.
Hij speelde met zijn zinneprikkelende woorden,
verwarmde mijn gemoed,
geen strenge vinger uitgestrekt,
maar mild en troostend met ons in gesprek,
daar tussendoor, vol gloed,
hobomuziek vermengd met dansende akkoorden.

Geen fel dogmatisch star betoog,
geen vruchteloos gekissebis,
er is geen drukkend zwaar ontmoedigend verhaal,
maar ik vertaal
zijn beeldend woord tot klaar en helder zicht
en het verlicht
de barre zoektocht naar geloof.

Zo kan ik zijn zoals ik ben,
met al mijn stamelende vragen,
soms schraal van liefde, pijlloos diep gezakt,
met hinderlijke last bepakt,
ik val, sta op en word opnieuw gedragen.

Verschoond van schuld mag ik dan schuilen,
dat afgedankte juk verruilen
voor stil geluk en schaterlach,
verheugd zing ik het: AMEN, AMEN;
mij lokt de witgewassen nieuwe dag!

Christelijke gedicht door: De onbekende dichter

Tweeten