Gedichten

Door lastertaal vervolgt

In mijn angst riep ik tot U o Heer,
en Hij antwoordde mij telkens weer.
Hij redde mij van leugenlippen,
lui, zonder eerlijkheidsbegrippen.

Ook van de tong die dagelijks liegt,
die de ganse dag liegt en bedriegt.
Wat zal Hij hen daarvoor gaan geven?
een scherpe pijl beneemt zijn leven.

Zo staan er gloeiende kolen klaar,
voor de dwaasheid van de leugenaar.
Ik wil niet bij hen zijn die de vrede haten,
met mij willen zij daarover ook niet praten.

Te lang was ik in die verre steden.
tussen de barbaren van het heden.
Gaf ik hen mijn liefde, die bevrijdt,
dan waren zij uit op bloed en strijd.
-
*Mesek= verafgelegen plaats.
*Kedar= Barbaren.

Christelijke gedicht door: yiooda

Tweeten