Gedichten

Geplant en bereisd

Bij 't Laatste Avondmaal spreekt de Heiland
over de wijnstok, die door God is gevoed.
Wie verlangt niet vol herboren gemoed
hieraan te groeien met hoogste bijstand?

Elke druiventros voele de scherpe tand
van't snoeien, ondanks scherpe pijn steeds goed.
De boom der eed'le drank verplaatst zijn voet,
dankzij mild heersend apostelverstand.

De stam boort door Europa's sterke grond
diepe wortels, bestendig als zuiver goud,
ofschoon ze vaak hevig worden gewond.

De vruchten voeren het levende hout,
trots zware beproeving, heel de wereld rond;
takken houden bloeikracht, worden nooit oud.

Christelijke gedicht door: Han Messie

Tweeten