Gedichten

Het Oude Kapeleke

Wandelend in de mooie natuur van het buitengebied voel ik me op eens bekeken en bespied.
Een vreemd gevoel daalt over me neer als ik in de verte een oude kapel zie liggen in het verschiet.

De reuk van brandende kaarsen komt me te gemoed en vult mijn hart met vreugde en een warme gloed.
St. Antonius met de lelie staat in volle glorie in de Kapel te prijken, het doet me wat als ik hem op me neer zie kijken.

Mijn geloof staat al lang op een lager pitje in mijn leven,toch doet St. Antonius mijn jeugd opnieuw beleven.
Mijn oude moeder erg gelovig in haar harde leven bad tot hem als ze iets verloren was in de morgen hij zou het haar terug bezorgen.

Nu ik hier sta in de kapel met St.Antonius van Padua en me een beetje schuldig voel aan mijn moeder begin ik zachtjes te bidden tot deze hoeder.
Met een hart vervuld van vreugde dat ik de kapel heb aan gedaan ben ik blij huiswaarts gekeerd en heb St. Antonius met een kaars vereerd.

Christelijke gedicht door: Frans Vos

Tweeten