Gedichten

Reis door Israël

Kerk, synagoge
en moskee staan bij elkaar,
stralen vrede uit,
waar christenheid ontkiemde,
moedig, maar fel bestreden.

Romeinse bouwval:
nieuw vermaak en vertoning
bloeien steeds hier op.

Woelig Nazareth...
Wie denkt aan het tere dorp
van de reine bron?

De zwarte bergrug
krijgt een oranje kapje:
trage maansopgang.

De arend kringelt
hoog boven dor heuvelgras,
loert scherp, vol geduld.

De zon brandt rondom
het park vol koele palmen
en ronde stenen,
waar eens machtige woorden
van onze Heiland klonken.

Op de bunkerberg:
die top straalt stille haat uit,
terwijl je uitziet
over lief'lijke dalen,
boomgaarden van broederschap.

Ontspannen zwemmen
in het meer van Galilea,
door lauwe golven.
Zo omspoeld mogen worden
door Heer Jezus' genade...

De kibboets in:
een rustig fruitbomendorp
vol vredesarbeid.

Romeinse zuilen
staan boven Filistijnse
en Joodse dorpen;
vergane vijandschap ligt
hier zwijgend, en nodend.

De Joodse raadsman
loopt gehaast: lange vlechten
zwaaien heen en weer.

Die olijfbomen
zien geribbeld, verschrompeld:
vervallen eeuwen.

Bij de klaagmuur staan
mensen stil, _ lopen dan rond,
opgewekt en verlicht!

Via Dolorosa:
kleine winkeltjes beuren
nare straten op.
Hier liep de Man van smarten
naar dood van verheerlijking.

De stad Bethlehem
heeft strenge moslimwachters
en trotse kerken.
Maar laat uw stem hier horen,
oude, nietige stal!

De gele berg is
met geschiedenis bedekt:
een vervallen burcht.

De woestijn schittert,
brandt hard en meedogenloos.
Spreeuwen vinden ons,
krijgen verkwikkend voedsel,
blijven meevliegen.

Een Dode zeebad:
in ondiep water hurken
geeft grote moeite.

Roodbruine aarde:
de Joodse vruchtbaarheid ligt
klonterig _ open.

Op het strandterras
wachten we lang op eten;
een rat schept vermaak.

Christelijke gedicht door: Han Messie

Tweeten