Gedichten

Er is een kind gestorven

Er is een kind gestorven
het kind dat ik ooit droeg
het stierf volkomen onverwacht
en ook nog veel te vroeg.

Hij koos zelf voor zijn sterven
bevrijding van zijn pijn
maar sneed zo ook zijn vreugdes af
en wat had kunnen zijn.

Ik respecteer zijn keuze
leer leven met de dood
ooit hoop ik hem weer echt te zien
't verlangen is heel groot.

Ik mis hem zo verschrikkelijk
zijn grappen en zijn stem
over de grenzen van de dood
houd ik zielsveel van hem.

Hij was zo gaaf, zo dwaas, zo lief
onhandig, origineel
met alles wat hij was en deed
missen wij nu ook zoveel.

Zij die hem kende weten
iets van het groot gemis
zij zien een legen wereld
waarin hij niet meer is.

Maar ik, ik ben de enige
die steeds nog met hem leeft
met hem bij alles wat ik doe
een lijntje open heeft.

Hij is nu stralend, rustig
de eenzaamheid voorbij
en hij zorgt als een oudste zoon
vaderlijk voor ons en mij.

Waar hij nu is heeft hij het goed
wij horen nog niet daar
wij doen ons best als levenden
gaan veder met elkaar.

Wij leven verder, zonder hem
maar met een engel meer
dat maakt het leven draaglijk
maar wat doet doorleven zeer.

Kinder gedicht door: Corine

Tweeten