Gedichten

Getooid afval

Het tienermeisje neemt haar roze haarband,
die men in de kleuterjaren steeds weer wond
als lievelingsstrik, nòg prijkt bij feestavond,
draait deze tot een klein vingerverband.

Uit de koelkast haalt ze koolbladen, bruingerand.
"Ma, dit gewas is beurs, maar bereikt mijn mond.
Herinner je altijd het goede woord "gezond":
opperbest voedt de rauwe, bedaagde plant."

Vader wil zijn versleten sokken kwijt,
opent de vuilnisbak, ziet vol verbazing
een sieraad op de rommel verpozen.

Lint en groente, waar dochter zich van heeft bevrijd,
zijn een geplooid kleed over de hoop rotting:
groene beddensprei, benaaid met rozen.

Kinder gedicht door: Han Messie

Tweeten