Gedichten

Alleen woorden

Buiten is het stil,
de vogels zwijgen.
Nog duisternis alom.
De dingen als gestold en stom.

Ik hoor de stilte ruizen,
mijn pen rust op het maagdelijk wit papier.
Het verontreinigend met slordige krabbels.
Op een stuntelige manier.

Kan ik iets zinnigs spreken?
Als kleine mens in dit zo groot heelal?
Ik schrijf niets, wat al niet gesproken is.
In dit zo aardse tranendal.

Antje.

Levens gedicht door: Antje.

Tweeten