Gedichten

Amerika's tijd

Het verre, onbekende vasteland
kende grootse, onkwetsbare zuiverheid.
Wonen, zwerven was onnoemelijk wijd:
hoge wijsheid schiep rechtlijnig verstand.

Steeds tegen ruwe ontbering bestand
streed de gezonde geest voor zekerheid,
was bij hard en eenvoudig leven verblijd.
Tenslotte kwamen ontdekkers op zijn strand.

Indringers zouden bezittend besturen,
de wijs van 't nieuwe deel der wereld breken,
reeds lang bestaande arbeidslust verzuren.

Dit rijk wil over de aardbol preken,
gezag tonen als eens de kampvuren.
Mag diens, oude, reine hart blijven spreken?

Levens gedicht door: Han Messie

Tweeten