Gedichten

Angst

Het is de angst
De mens’ grootste vijand
Het achtervolgt
Besluipt
Doemt onverwachts op

Wanneer het links is verzwolgen
Vreet het rechts verder
Het vernietigt
Bespringt
Vervolgt verdelgend zijn tocht

Als het bij het eerste huis niet binnenkomt
Krijgt het tweede er dubbel van langs
Het wil verslinden
Moorden
Klopt aan elke deur

Het is de angst
Die telkens weer de mens ontbindt
Het geeft spanning
Stress
Een in geen kiem te smoren onrust

Ode aan de mens die het kan weerstaan
Die kalm blijft onder de moordlustige ogen
Onder het brullend geluid
Diep grommend uit een bek vol scherpe tanden
Geen mens kan het weerstaan

Het is de angst
Die altijd weer de mens doet wankelen
De ogen van de dood op zich gericht
De wenkende armen van de duisternis
Maar de stap is voor jou

Levens gedicht door: Gedicht In Zicht

Tweeten