Gedichten

Boek van herinneringen

Zachtjes zingt de zanger zijn lied,
melancholiek schrijf ik een gedicht
Maar jij liefste, je merkt het niet,
je slaapt met 'n lach op je gezicht.

Het leven trekt aan me voorbij,,
als een nog ongeschreven boek.
De herinneringen zijn voor mij
de warme beelden die ik zoek.

Op het papier vormen de woorden
zinnen vol passie, vol van gevoel.
Voor mij zijn het zoete akkoorden,
van 'n eenvoudige man met een doel.

Ik schrijf ze stilzwijgend neer,
als een gedenkboek voor later.
Ooit, ja dan lees ik ze weer
zonder pijn, zonder kater.

Ik kijk je aan, zoals je daar ligt,
dichtbij, maar toch al ver weg.
Je slaapt met 'n lach op je gezicht,
je hoort niet meer wat ik zeg.

'Liefste fluister ik zacht,
'Je hebt me zoveel gegeven'.
En ik realiseer me vannacht,
dat ik met jou veder wil leven.

Vermoeid doe ik het boek dicht,
het boek van al me herinneringen.
Ik voel me moe maar in evenwicht,
en even dacht ik dat ik The Beatles
'And I love her'hoorde zingen.

Levens gedicht door: Corine

Tweeten