Gedichten

Cel tegen de vrijheid

In het leven dat ze had
bleef ze naar de vrijheid streven
Datgene wat ze hoopte te krijgen
dat niemand haar kon geven

De tralies rond haar cel
sloten haar van de buitenwereld af
De stenen muur stond vol met streepjes
die ze telde, dag voor dag

Soms kwamen de mensen naar haar toe
zonder emotie op hun gezicht
Ze probeerde de deur naar buiten
maar het bleef altijd dicht

Niemand die haar helpen kwam
het leven ging voorbij
Dit gedichtje is voor een meisje
die wenste dat ze net zo was als jij.

Levens gedicht door: De onbekende dichter

Tweeten