Gedichten

De hemel als troost

je voelt het komen
intenser en dichtbij
verfletst de kleur van dromen

ooit waren we vrij
zorgeloos en onbevangen
met een warm welkom blij

totdat het vlekje kwam
het verkeerde plekje
dat snel groter werd

een tsunami van angst
overspoelde de wereld
onderdrukte het eigen gevoel

met de hemel als troost
leren mensen hun kroost
te leven in kuddes als volger

niemand is vlekkeloos
maar het eigen geloof leidt tot
een genadeloos schot door het hoofd

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten