Gedichten

De mooiste leegte

Ik herinner me een eindeloos grote leegte, het was geen gedachte.
De geest was nergens geraakt, maar onbewust veel verder dan wat
eerst voor onmogelijk bleek in het denken.
Ik zag hier helemaal niets, niets dan alleen maar een overvloed
van leegte in een ruimte waar geen einde aankwam.
Alles werd hier helder, er vormde zich een volwaardig bewust zijn
van deze magisch en ongeziene plek.
Ik was eindelijk waar ik wou zijn, zonder zoeken, zonder denken.
Ik kon het rusteloze, in alle rust laten verdwijnen in het oneindige.
Het mooiste hier was, was het niet verlangen naar wat dan ook.
Er was hier niets wat ik zou willen,
want ik had meer dan dat ik ooit voor ogen had kunnen houden.
Niets wil ik hier waarde geven, want niets had hier meer waarde.
Een lege geest die onbeschrijflijk veel wijsheid beheerst,
begrijpend dat deze wijselijk verstoken ligt in het hart.
Ik werd bewuster door een lege geest, die in alles en als mooiste..
in onvoorwaardelijke liefde heerst.

Levens gedicht door: End

Tweeten