Gedichten

De religies van toen

ik heb gezien
hoe het oorlogspuin
ooit twee glooiende
heuvels hebben doen
groeien in kaal land

boerderijen langzaam
plaats maakten voor
nieuwe wijken met groen
hoge flats en scholen
kerken uit religies van toen

voor een kind was
de wereld een paradijs
de techniek gaf al zijn
geheimen prijs over
bouw en architectuur

ademloos hebben wij
van dichtbij uur na uur
naar die processen
gekeken altijd baldadig
schreeuwend in lege straten

ik vroeg mij toen al af
hoe zullen kinderen
daar ooit kunnen spelen
in een kant en klare
omgeving met zovelen

weg waren slootjes
vlotten en de kikkervis
de ondergelopen weides
waar wij in de winters ooit
leerden schaatsen met meiden


wil melker

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten