Gedichten

De val

Zwevend op een roze wolk,vloog ik aan alles voorbij.
Kwam er een donkere wolk, ging hij langs mijn zij.
Maar op een dag,
Kwam zomaar uit het niets die donderslag
Mijn roze wolkje brak in twee
En viel ik meters naar bene
Na langzaam opgekrabbeld te zijn,
Overwon ik al snel de pijn.
Bouwde een toren en klom omhoog,
Tot die dag dat jij weer loog.
Niet wetend waar ik in mijn leven stond,
Keek ik al vallend naar de grond.
Mijn fundament dat ik eens zo sterk leek
Was niets meer dan een ruïne waar ik naar keek.

Levens gedicht door: Dana

Tweeten