Gedichten

De wezeper hengst in bange dagen

k wordt nat

ik heb deze waterfontijn onderschat

een muziekexamen van school gisteren net niet gehaald

al wel betaald

ik zoek een soort menselijke warmte na zo veel tegenslag

als het van school mag



en ik loop ontdaan over de rand van de een of ander oude zoutwater fontijn

de heerlijke zeepaardjes sterven er in uit

er weerklinkt in de verte èèn boerderijgeluid



ik loop het zand/grindpad af

waar in de zachte berm, de krekeltjes een geluid voortrinkelen

de golfjes in de fontijn twinkelen

iets verderop breekt opeens een glazen ruit

en ik zie nog net een snuit

ik ga er op af en kijk naar binnen door het raam

en zie wel duizend dieren staan



een kip, koeien, dikkige varkens groot en klein, fazanten en een hele speciale haan

daar komt ook het geitje al aanhet geitje is de sterkste op de hele aarde

vandaar dat wij vroeger zomaar opeens ons brood voor hem of haar bewaarden

een kind geeft het dier een boterham pastatofée

alweer sterke mannetjes trofée

"wilt u een kwitantie", vraagt het geitje aan ons kind

nee, “tover voor mij maar "een volle schatkistengarantie”, antwoorde het guitige vrind

toen werd het geitje moe

en moest naar bedje toe

Levens gedicht door: Floenbloem Austin van Ditmar

Tweeten