Gedichten

Dertig april

Het eenjarige prinsje beleeft het feest
bij oma Juliana's schone paleis.
Bloemen, blij trillend met trompettenwijs,
komen nader, vol jubelende geest.

Deze koning der verre toekomst vreest,
ondanks liefkozingen en goede spijs,
wat hem omgeeft. Hier blijven? Te zware eis!
Hij wil geborgenheid, verdwijnt bedeesd.

Alexander geniet achter de ramen,
deint lustig in moeder Beatrix' armen,
die, hossend op slagmuziek, omvamen.

Het kleine, prille hart mag zich warmen
aan 't gebom van trommels en stappen samen,
dat nooit vaderlandsliefde laat verarmen.

Han messie

Levens gedicht door: Han Messie

Tweeten