Gedichten

Dubbel masker

ik had altijd een masker op
deed alles af met een lach
maar er kwam een omslag
het masker bleek mijn strop

ik moest leren mijn emoties uiten
want ik trok het niet en werd down
voelde ik me een stomme clown
om me van alles af te sluiten

ik dacht dat het beter ging
steeds meer mezelf kon zijn
maar toch bleef die nare pijn
ik gooide de handdoek in de ring

tot ik me iets realiseerde
ja, mijn masker was de lach
maar er is meer dat niemand zien mag
waardoor ik me aan mezelf irriteerde

het werd tijd écht mezelf te zijn
alle maskers weg gooien
mezelf gaan ontplooien
wat is dat toch ontzettend fijn

nu ben ik echt vrij
mag mijn persoonlijkheid stralen
overal prachtige zonnestralen
ik ben nu echt mij

Levens gedicht door: madameblanche

Tweeten