Gedichten

Een gedicht...

Tussen hemel en aarde
speelt het leven zich af.
Zo ook dat van mij, terwijl
mijn gedachten niet los komen.

Mijn hart staat niet genoeg
open en mijn ziel op een kier.
Ik kan hier mijn woorden niet
kwijt.

Onderwijl kijk ik naar het
schemerlicht, dit tussen
verleden en toekomst, hoopvol
weer eens een gedicht te kunnen
maken dat anderen en mezelf kan
raken.

De tijd gaat door, voorbij en
dat maakt me soms weemoedig.
Maar eens begin ik weer een
schone lei.

Levens gedicht door: martin valk

Tweeten