Gedichten

Een naamloos existeren

dat van de tijd
heb ik nooit geweten
hij heeft mij altijd
op de hielen gezeten
dat ervaarde ik later pas

zag de wereld
als een uitdaging
waarvoor ik steeds
vol ben gegaan in een
toch heel druk bestaan

jarenlang ging
alles voor de wind
het goede pad gehad
toen merkte ik dat
ik mezelf vergeten was

alles bereikt en niet geleefd
in een naamloos existeren
met het unieke dat er is
ga ik het opnieuw proberen
als de tijd mij dat zal willen leren

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten