Gedichten

Een nieuwe horizon

Op een stille kille Zondagmorgen in lichte
Nevel verzonken kijk ik naar grijze dakpannen
En regenpijpen.

Ik hoor het gezang van vogels en een stem
Vanaf de lege straat, maar die verstomt.
In en om mij heen een leegte die diep van
Binnen schaadt.

Een ziel die schreeuwt, onhoorbaar weliswaar
Voor ieder wezen voor zover aanwezig.
Maar die verscheurt iedere vezel in mijn
Lichaam.

Tíjd om een andere weg in te slaan, ook al
Is hiervan de bestemming onbekend.
Terwijl het lot in deze veelal meedogenloze
Wereld beklemt.

En gevangen in vrijheid en dolend in onzekerheid
Ga ik , gaat ieder door in een geslonken tijd.
Maar de vogels zingen een ander lied en een
Nieuwe horizon ligt in het verschiet.

Levens gedicht door: martin valk

Tweeten