Gedichten

Gelukbrengers

het leven stompt ons zo dikwijs af
dat wij de pijn,
het ongenoegen,
het verdriet
van anderen niet meer bemerken
omdat we té veel
en alleen met ons zelf zijn begaan
belet dit ons andere wegen van liefde te gaan.


omdat kortzichtigheid
of eigen zaligheid
ons beletten de handen uit de mouwen te steken,
komt er eelt op
zodat ze te hard geworden zijn
om nog zacht te kunnen strelen
en zo het leed van anderen delend te helen.


gelukkig denkt en voelt onze god veel ruimer.
hij is groter dan ons klein menselijk hart.
hij spijkert ons nooit vast op wat mij
door onmacht misdeden.
telkens opnieuw geeft, hij
ons nieuwe kansen
om met ons hele hebben en zijn
voor anderen
gelukbrengers
te worden
in een wereld
van eenzaamheid en pijn.

Levens gedicht door: jozlebruyn

Tweeten