Gedichten

Genesis

Hij scheidde
het land van het water
en zegde:
laat het licht zijn.

Later liet Hij bloemen bloeien,
groeiden er bomen
en slopen er dieren
door het bos.

Nog later liet Hij
alle remmen los
en schiep Hij uit klei
een man.

En omdat Hij zag
hoe eenzaam die was,
en ook
omdat Hij het niet laten kon,
uit diens rib een vrouw.

En toen bleef Hij maar scheppen.
Sommigen waren donker,
anderen lichter
en Hij gaf hen een taal.

En soms,
heel soms schiep Hij
een dichter
en liet hem alleen
met zijn eenzaam verhaal.

Levens gedicht door: Pierre Van Laeken

Tweeten