Gedichten

Groen van toen

de sneeuw was plotseling weg
niet eens in een langzaam proces
kale aarde is al wat rest bedekt met
vage zwemen sprietig groen van toen

er is iets vreselijk misgegaan
door het vervlakken van het zicht
ik kan de wisseling niet meer aan
van het voortdurend strijdend licht

de schemering duurt dagen
omdat zij haar greep op de
werkelijkheid langdurig wil dragen
met het consistent aanwezig zijn

perspectieven zijn verdwenen omdat
de zon al lang niet meer heeft geschenen
het voorjaar niet wil vlotten waar zwarte
vorens te diep in de aarde zijn getrokken

bestaan heeft zich totaal ontdaan
van uitdaging emoties en gevoel
doelloos vegeteren doodt
het ultieme succes van creëren

wil melker.

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten