Gedichten

Het avondland

Ik bezing het avondland
waar rododendrons fluisteren
stelende appelbomen betrapt worden op heterdaad
waar mensen achterdochtig zijn
en enkel het vreemde verdonkermanen

Ik bezing het dorp
waar je na vele omzwervingen weer terugkeert
met honger, dorst, en luizen in je baard
waar de tijd voor eeuwig stilstaat
en enkel de jeugd voor opschudding zorgt

Waar je de mensen voelt staren in je rug
waar de stad mijlenver lijkt
waar verhalen opgeklopt worden
waar je de mensen nog begroet
en waar je dus snel vertrekken moet
voor je transformeert in je eigen pa

Levens gedicht door: Bart-D

Tweeten