Gedichten

Het dubbele glas

zij heeft nu al
de lyriek van
een sopraan

ik bas mijn partij
daarvoor begon
ik onderaan

wij hebben
een koor met tal van
ontbrekende stemmen

maar door de
kracht van ons werk
staan wij samen sterk

we zijn niet elkanders
dissonanten daarvoor
hebben wij twee passanten

die boven de partituur
zitten te snuffelen en
met hun staart kwispelen

als huisorkest
speelt de straat het
dubbele glas is dat waard

hoog geëerd publiek
zijn de buren van de flat
hun gebonk stuurt ons naar bed


wil melker

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten