Gedichten

Het spel

Ik zit hier mijn tijd te verdoen
Prachtige dagen na te zwaaien
Blik op oneindig, verstand op nul
Blindelings in het niets te graaien

Geen stippellijn om na te trekken
Geen enkel doel voor ogen
Wat heeft het ook voor zin
Als je dromen zijn vervlogen

Ik wuif nog een dag na
Kruip onder het wol
Denkend aan vroeger
Schieten mijn ogen vol

Toen was mijn enigste zorg
Het kiezen van een spelletje
Verstoppertje of tikkertje
Of fietsen met het belletje

Samen of alleen
Ik heb me nooit verveeld
Nu kan ik ik niet meer
Ik ben uitgespeeld

Levens gedicht door: Besh Noemara

Tweeten