Gedichten

Het spel boeide

zij speelden
met de vingers
van mijn hand

ik had ze
neergelegd en
uitgespreid op tafel

alle ogen
waren gefocust
op het gebeuren

geboeid door
het tafereel in
samen delen

hun vingers liepen
mee een voor een
de eerste ronde

steeds zonder
het tafelblad een
seconde alleen te laten

het was een
drukte van belang ieder
maakte zijn vingers lang

pas later kwamen
ook de pinken toen de
kleinsten moesten drinken

er was geen beter best
het spel boeide
samen deed de rest


wil melker

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten