Gedichten

Hoi Depressie

Inmiddels denk ik je aardig te kennen
Toch verras je mij telkens weer
Je ben eigenzinnig en zwaar
Het gewicht haalt mijn vreugde neer

Ongevraagd duik je telkens op
Om rond te blijven hangen
Je bent die irritante pester
Die mij telkens loopt te stangen

Je schudt aan elk fundament
Mijn optimisme en mijn geloof
Ik heb geprobeerd je te negeren
Of dat ik mij juist extra uitsloof

Ik haat mijzelf als ik naar je luister
Je haalt het slechtste in mij naar boven
Het is tijd voor je om te weten
Dat ik mij niet langer uit zal sloven

Ik ben moe van jouw getreiter
En jij bent vast mijn wegduiken zat
Tijd om onze relatie te hervormen
Een ontdekkingsreis lijkt mij wel wat

Depressie, laten we vrienden worden
Niet meer twee werelden beleven
Ik wil je leren omarmen om dan samen
Een groots avontuur uit te gaan leven

Levens gedicht door: madameblanche

Tweeten