Gedichten

In voorzichtig wit

het doek was leeg
geen enkele veeg
ontsierde de
volmaakte structuur
van het oppervlak

ik wilde beginnen
om de diepste
emoties van binnen
eindelijk eens vorm
en kleur te geven

maar was bang
om evenwicht en
stilte te verstoren
die ik daar gekoesterd
had sinds ik ben geboren

toch ben ik begonnen
in voorzichtig wit
zwommen later de
eerste pastelkleuren
behoedzaam naderbij

intuïtief heb ik de vorm
gekozen die het beste
bij mij past ontlading
nadert dan de vrijheid
die er in mijn dromen was


wil melker

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten