Gedichten

Kalme gemoedsrust

Bleek licht in de morgen
Een stem die verloren gaat.
Iedere beweegreden gespeend
Van zegen...
Alles gericht op eigen baat.
Tegen het eind van de dag blijkt
Leven een hard gelag.

Dan later pas als het duister wordt
Kleuren vervagen en de wil verzwakt
Men meer zwijgt dan spreekt, terwijl
De adem afneemt met de dag en
Ijdelheid verdwijnt, dan blijkt het leven
Dat zo hard leek te zijn niet meer dan schijn.

Spijt is dikwijls wat je hoort en ziet
Maar achteraf helpt dit niet, evenals
Treuren en als en dan, want de weg die
Afgelegd is is deels je eigen plan.
Maar het lot met onkenbaarheid inbesloten
Zorgt er voor dat zonder slag of stoot
Men een andere weg inslaat.

Zo gaat het leven aan velen voorbij
De tijd heeft niet stil gestaan.
Iedereen veelal bezet geweest, ook al was
Men in wezen vrij.

Maar eenmaal vlak voor de einder geschoeid op
Een andere leest zonder strijdlust, ervaart
Men een kalme gemoedsrust.

Levens gedicht door: martin valk

Tweeten