Gedichten

Kinderachtig?

Morgen ga ik uit.
Ik ga dan in een auto, met veel haast.
Zo'n ding dat steeds zo snel,
langs 's Heren wegen raast.

De laatste tijden voel ik,
ik kom wat achteraan.
Het gaat me veel te vlug,
dus heb ik mijn ogen dicht gedaan.

Het gaat wel altijd goed.
Het ligt dus vast aan mij, o jee.
Iets wat gebeurt van binnen,
maar toch, ik moet wèl mee.

O ja, ik doe het wel,
het is zo kinderachtig.
Maar telkens sta ik er weer voor,
het kwelt me steeds reusachtig.

Ik denk niet dat dit overgaat.
Het leven raast aan mij voorbij.
Het voelt als ben ik een bang kind,
ik hou het niet meer bij,

Levens gedicht door: Antje.

Tweeten