Gedichten

Koud

in mijn tuinhuis goed verscholen
voor de kou en voor de vrouw,
want ik was de tijd verloren
en de achterdeur al lang gesloten.

het was midden in de nacht,
de heldere maan verlichtte,
mijn levenspad maar
ook mijn dagboek,
waar ik trouw mijn
dagen in verhaalde want
dat beschouw ik
als mijn plicht.

zo geheel toevallig of moedwillig,
dacht ik plots aan jou,
de gedachten kwamen uit het niets,
over hoe het vroeger beter was.

het was er kil en koud,
mijn liefste , ik had wel
zachtjes willen huilen,
maar ook dat ging voorbij,
want mijn hart begon te rillen en
dit was niet enkel van de kou
want nu pas begon ik te beseffen,
hoeveel ik van je hou!


Johny Donovan,2016

Levens gedicht door: Johny Donovan

Tweeten