Gedichten

Levenspad

Levenspad
Mijn levenspad is geplaveid met kiezelsteen, los zand en klei.
Mijn levensweg kan ik niet vinden, geen gebaand pad voor mij
Als mijn voeten aarden moeten, loop ik vast of zak ik weg.
Omdat ik niet weet waar ik heen ga, mezelf een doel ontzeg.
Bij elk kruispunt besluiteloos naar waar ik heen wil en kan staan
Elke kant op is tot nu toe al eens of vaak verkeerd gegaan
Ik ging voor veilig en rechtlijnig, liep verder en terug op zoek.
Nam kronkelpaden, wilde wegen, liet me leiden door een boek
Verlichte straten, rechte lanen, nette banen, een fijne gang.
Ga op gevoel, sloeg advies af , onderweg naar wat ik verlang.
Negeer de tekens en de seinen die me wijzen waar te gaan
Onrust borrelt in mijn lijf, denk wat ik mis door stil te staan
Dus ik ga naar alle hoeken , zoekend wat ik wil en moet
Steeds weer ga ik de foute kant op, dus doe ik het niet goed
Ik houd alle opties open, reis zonder kaart of kompas
Mis een afslag, neem een zijspoor, dwaal af naar waar ik al was.
Opzettelijk verdwaald, zodat het einde nooit zal komen
Ik mijn leven lang altijd van alles kan blijven dromen
Laat ik me sturen door nieuwsgierig, vlieg geregeld uit de bocht
Streef naar steeds verder, achter bergen, waar ik niet vind wat ik zocht
Kies onbewust, vrijwillig voor losbandige onzekerheid
Verkies ik spanning en sensatie, boven rust en geregeldheid
Kan ik alsmaar zo blijven struinen of is het ooit te laat
Mis ik als ik hiermee door ga wellicht de juiste straat
Loopt mijn weg eens dood, eindigt mijn tocht in vrije val
Geen doel of streven noch vooruitgang, enkel schade en verval.
Waarvoor was ik dan al die jaren steeds op zoek naar waar te gaan
Als ik uiteindelijk niets bereikend stil zal komen staan
Ontdek ik onderweg een steegje waar ik stil
kan zijn wie ben , zijn wie ik zijn wil
Of is de reis op zich ,vol van zin en betekenis
Overal alles zijn en voelen, ervaren als wie ik ben ,niet mis.

C.N.Kooijman (26-11-2016)

Levens gedicht door: CN Kooijman

Tweeten