Gedichten

Levensweg

Als kind ben je zo puur & is veel nieuw.
Van kind naar puber, van puber naar volwassenheid, opeens is je leven zuur.

Al zoveel geschreven over mijn gevoelens en nog steeds heeft het schrijven mijn problemen niet opgelost. Wanneer ik mijn creaties nu lees, springen de tranen in mijn ogen. De eenzaamheid en de onbeantwoorde liefde zijn nog steeds of opnieuw onderwerp van de dag.

Ik realiseer me nu dat ik altijd zo geweest ben. Heel gevoelig, boos en verdrietig. Ik heb altijd de hoop dat er ineens iemand in mijn leven verschijnt die me zal bevrijden van deze pijn. Alleen hoogstpersoonlijk, zal ik dit zelf zijn.

Misschien is het de diep weggestopte pijn die mijn moeder heeft achtergelaten toen ze verdween, misschien is het de wereld om mij heen.

Nu is het aan mij om te blijven staan met al de confrontaties die door mijn leven gaan.
Ik weet dat er een weg is, of ik die weg ooit zal vinden, blijft de vraag.

Levens gedicht door: evening star

Tweeten