Gedichten

Met elkaar

Radeloze blikken in de ogen van mensen.
Zij kunnen het niet langer verbergen...
Hun grimas verbleekt, het schild brokkelt af.

De dagen die zij leven, zij zien het dilwijls
Als een straf.
Enig vertier moet het leed dan verzachten en
Onderwijl verliest men steeds meer zijn krachten.

Kleurrijk als het leven is met zoveel aanbod op
Allerlei gebied, is een geschenk van God, maar
Bijna niemand geniet.
Wanhopig zijn velen, hun gezichten bleek en
Handen die trillen.

Van alles in ovrvloed, maar zij zouden anders
Willen en meer met elkander willen delen.

Levens gedicht door: martin valk

Tweeten