Gedichten

Met moeder natuur

een opkomend zonnetje schijnt voorzichtig door de bomen.
het beekje op de heuvel is melodieus aan het stromen.
het water raakt kleine rotsen en tussendoor een hoopje mos.
zo, even weg van die choas.

hard adem ik in en voorzichtig adem ik weer uit,
terwijl ik mijn ogen langzaam sluit.
nu wil ik de drama even kwijt
en genieten van de vrijheid.

ik pak een blok en begin te schrijven.
intussen wens ik dat ik hier voor altijd zou kunnen blijven.
het is zo fijn om alles even op papier te zetten
en even alleen te zijn zodat niemand je met hun drama kan besmetten.

héérlijk, alleen zijn.
even geen pijn.
even geen schijn.
totaal mezelf zijn!

Levens gedicht door: Bella

Tweeten